„Króluj nam, Chryste!”

 Liturgiczna Służba Ołtarza – gromadzi chłopców z naszej parafii, którzy służą przy ołtarzu Pana Jezusa. Służba jest dla każdego wielkim zaszczytem, ma ona bowiem w sobie znamię wybrania. Stoją tam chłopcy i młodzieńcy, na których w jakiś szczególny sposób wejrzał Bóg.

Ministrant (łac. ministrare – służyć, posługiwać, pomagać) – osoba posługująca w liturgii, najczęściej w czasie sprawowania Eucharystii, a także nabożeństw pozaliturgicznych. Ministrant to zarówno funkcja wykonywaną podczas liturgii jak i stałą posługę wykonywaną najczęściej przez chłopców lub młodzież męską.

Hymn ministrantów

Melodia do poniższej pieśni

 

Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie
to nasze rycerskie hasło.
Ono nas zawsze prowadzić będzie
i świecić jak słońce jasno.

 

Naprzód przebojem młodzi rycerze
Do walki z grzechem swej duszy
Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty
Z nim w bój nasz zastęp wyruszy.

 

Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie
Podnosząc w góre swe czoła.
Przed nami życie rozkwita w wiośnie
Odważnie, bo Jezus woła.

Św. Dominik Savio - patron ministrantów

Jego święto obchodzimy 9 marca.

Żył w latach 1842-1857. Urodził się w pobliżu Turynu we wiosce Riva di Chieri – 2 kwietnia 1842 roku.

Dnia 8 kwietnia 1849 roku w samą Wielkanoc przyjął pierwszą komunię św. Ze strony księdza proboszcza był to akt wielkiej odwagi, gdyż w owych czasach panowało jeszcze przekonanie, że do sakramentów świętych pokuty i ołtarza należy dopuszczać w wieku znacznie późniejszym. O dojrzałości tegoż dziecka świadczą postanowienia, jakie z okazji tej uroczystości w swojej książeczce do nabożeństwa napisał:
1. będę często spowiadał się i komunikował, ilekroć mi na to zezwoli mój spowiednik;
2. będę święcił dzień święty;
3. moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maryja;
4. raczej umrę niż zgrzeszę;

  Dnia 9 marca 1857 roku, zaopatrzony Sakramentami świętymi, kiedy ojciec czytał mu modlitwy o dobrą śmierć, chłopiec zawołał: „Do widzenia, ojcze! Do widzenia! O, jakie piękne rzeczy widzę!” i zmarł. W 1933 papież Pius XI nazwał go „małym świętym” i „gigantem ducha”. W 1950 papież Pius XII ogłosił go błogosławionym, a w 1954 zaliczył Go do grona świętych.

 

Słowniczek ministranta

1. Bielizna kielichowa

  • Kielich - jest to naczynie liturgiczne, w którym w czasie Mszy świętej umieszcza się wino do konsekracji.
  • Puszka(Cyborium) - przechowywane są w niej konsekrowane Hostie, które pozostały po rozdzieleniu Komunii świętej, która zamknięta jest przykrywką. Czasami nakłada się na puszkę małą sukienkę (pelerynkę) jako znak czci dla Najświętszego Sakramentu.
  • Puryfikaterz - tym ręczniczkiem oczyszcza się i osusza kielich oraz patenę na Hostie.
  • Ręczniczek liturgiczny - tym ręczniczkiem ksiądz osusza sobie ręce po uprzednim umyciu wodą przed Liturgią Eucharystyczną.
  • Palka - służy do nakrycia kielicha mszalnego. Jest to kwadratowy kawałek usztywnionego płótna.
  • Korporał - ten kawałek płótna w kształcie kwadratu rozkładany jest na ołtarzu. Na nim dopiero stawia się kielich oraz patenęz Hostią podczas liturgii eucharystycznej.
  • Patena płaska - na niej znajduje się Hostia/Hostie wykorzytywane podczas Liturgii Eucharystycznej.
  • Głęboka patena - w niej znajdują się: większa hostia i wiele małych hostii (komunikantów). Jest to chleb przeznaczony do sprawowania Mszy świętej.
  • Ampułki - podaje się w nich wino i wodę do Mszy świętej, a stoją one przeważnie na małej tacy. Wino oznacza bóstwo, a woda człowieczeństwo Chrystusa.
    Na dzbanuszkach znajdują się następujące litery:
  • V = łac. vinum = wino
  • A = łac. aqua = woda

2. Szaty liturgiczne

  • Humerał jest to biała chusta okrywająca szyję kapłana.
  • Alba jest to długa biała szata symbolizująca łaskę chrztu św.
  • Cingulum jest to biały sznur (pasek), służący do przepasania alby.
  • Stuła jest szczególnym znakiem kapłana. Jest znakiem władzy kapłańskiej.
  • Ornat jest to wierzchnia ozdobna szata liturgiczna kapłana odprawiającego Mszę św.
  • Biret jest to nakrycie głowy duchownych. Biret oraz jego kolor oznaczają funkcję jaką pełni duchowny.
    Wyróżniamy birety koloru: czarnego, czerwonego i fioletowego.
  • Mirta to nakrycia głowy biskupa, opata, oraz kardynała który uzyskał zgodę papieża.
  • Piuska to mała, okrągła czapeczka, noszona przez biskupów katolickich na szczycie głowy.

 

3. Sprzęt liturgiczny

  • Gong liturgiczny inaczej zwany jako gong mszalny używany podczas mszy świętej w czasie Przeistoczenia.
  • Dzwonki - są wykorzystywane w trakcie mszy, w celu zwrócenia uwagi wiernych na najważniejsze momenty liturgii. Wykorzystuje się je podczas Przeistoczenia, Komunii Świętej, procesji eucharystycznych oraz wystawienia Najświętszego Sakramentu.
  • Monstrancja - służy do umieszczania w niej konsekrowanej hostii, celem wystawiania na ołtarz podczas nabożeństw, adoracji, błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem oraz w czasie procesji.
  • Kustodium - to metalowe naczynie liturgiczne w kształcie puszki, przeznaczone do przechowywania w tabernakulum konsekrowanej wielkiej hostii.
  • Vasculum -naczynie liturgiczne z wodą, zazwyczaj stojące przy tabernakulum. Służy do obmywania palców przez szafarza po udzieleniu Komunii świętej, bądź umieszczenia w nim drobnych okruszków, bądź upadłej Hostii świętej, która rozpuszcza się w znajdującej się w nim wodzie.
  • Lichtarz - potocznie zwany świecznikiem. Służy do stawiania na nich zarówno świec woskowych jak i naftowych/olejowych.
  • Gasidełko - jak sama nazwa mówi, służy do gaszenia zapalonych świec.
  • Kociołek - zawiera wodę która, służy do pokropienia wiernych lub przedmiotów.
  • Kropidła - służą do pokropienia wodą święconą wiernych lub przedmiotów.
  • Trybularz(kadzielnica) - służy do okadzania w czasie obrzędów liturgicznych.
  • Łódka - służy do przechowywania kadzidła
  • Bursa -to sztywna torebka, którą wykorzystuje się do przechowywania komunii świętej, gdy ksiądz udaje się do chorych.
  • Naczynko na olej - przechowuje się w nim zarówno olej do chrztu, krzyżmo do bierzmowania lub olej do ostatniego namaszczenia chorych.
  • Dzbanek lavabo - naczynie służące do przechowywania wody potrzebnej do sakrametu chrztu
  • Pastorał  - atrybut wyższych przełożonych Kościoła (biskupów, arcybiskupów itp.), długa, zdobiona laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu służąca do podpierania się.

Postawy podczas liturgii:

Chodzenie:

  • nie "łazić" albo ociągać się
  • nie biegać lub spieszyć się
  • iść spokojnie i równym krokiem

Stanie:

  • nie chwiać się
  • nie stać krzywo, nie garbić się i nie opierać się (również o siebie)
  • stać cicho i prosto

Siedzenie:

  • nie garbić się
  • ręce powinny spoczywać na kolanach lub nogach

Klęczenie:

  • jeśli nie trzymasz nic w rękach wówczas złóż je

Skłon głowy:

  • Skłaniam głowę, kiedy przynoszę coś kapłanowi lub przynoszę coś do ołtarza

Skłon ciała:

  • Przy tym pokłonie zginam głęboko głowę i ramiona

Przyklękniecie:

  • Przy tym pokłonie zginam głęboko głowę i ramiona

Złożenie rąk:

  • Ręce powinny być zawsze złożone na wysokości piersi
  • Ręce powinny być stale skierowane ku górze

Kiedy należy złożyć ręce?

  • Gdy jako ministrant nie niesiesz żadnego przedmiotu.

 

Zakrystia

Jest to pomieszczenie znajdujące się w każdym kościele. Przechowuje się w niej naczynia, księgi i szaty liturgiczne, zaś kapłan, ministranci, lektorzy i inni usługujący, przygotowują się w niej do uczestnictwa w liturgii.

 

Jak powinienem się zachować w zakrystii?

Zakrystia należy do kościoła!

  • rozmawiam w niej tylko cicho!
  • zdejmuję czapkę!
  • nie spożywam w niej nic (nie żuje także gumy!)

 

Punktualność ministranta

Na swój dyżur ministrancki, nie przychodź nigdy na ostatnią minutę!

Ponieważ:

  • musisz założyć komżę
  • być może będziesz musiał jeszcze coś przenieść do prezbiterium, czyli tej części kościoła, w której znajduje się ołtarz główny
  • może trzeba będzie jeszcze coś omówić z księdzem
  • ponadto ważne są jeszcze dwie minuty cichego skupienia i zastanowienia przed rozpoczęciem liturgii

Dlatego niezbędny jest pewien określony czas do przygotowania.


Niezwykle ważną regułą obowiązującą każdego bez wyjątku ministranta jest:

Przybyć 10 MINUT przed rozpoczęciem nabożeństwa i to jest punktualność ministranta!