Słowniczek ministranta
1. Bielizna kielichowa
- Kielich - jest to naczynie liturgiczne, w którym w czasie Mszy świętej umieszcza się wino do konsekracji.
- Puszka(Cyborium) - przechowywane są w niej konsekrowane Hostie, które pozostały po rozdzieleniu Komunii świętej, która zamknięta jest przykrywką. Czasami nakłada się na puszkę małą sukienkę (pelerynkę) jako znak czci dla Najświętszego Sakramentu.
- Puryfikaterz - tym ręczniczkiem oczyszcza się i osusza kielich oraz patenę na Hostie.
- Ręczniczek liturgiczny - tym ręczniczkiem ksiądz osusza sobie ręce po uprzednim umyciu wodą przed Liturgią Eucharystyczną.
- Palka - służy do nakrycia kielicha mszalnego. Jest to kwadratowy kawałek usztywnionego płótna.
- Korporał - ten kawałek płótna w kształcie kwadratu rozkładany jest na ołtarzu. Na nim dopiero stawia się kielich oraz patenęz Hostią podczas liturgii eucharystycznej.
- Patena płaska - na niej znajduje się Hostia/Hostie wykorzytywane podczas Liturgii Eucharystycznej.
- Głęboka patena - w niej znajdują się: większa hostia i wiele małych hostii (komunikantów). Jest to chleb przeznaczony do sprawowania Mszy świętej.
- Ampułki - podaje się w nich wino i wodę do Mszy świętej, a stoją one przeważnie na małej tacy. Wino oznacza bóstwo, a woda człowieczeństwo Chrystusa.
Na dzbanuszkach znajdują się następujące litery: - V = łac. vinum = wino
- A = łac. aqua = woda
2. Szaty liturgiczne
- Humerał jest to biała chusta okrywająca szyję kapłana.
- Alba jest to długa biała szata symbolizująca łaskę chrztu św.
- Cingulum jest to biały sznur (pasek), służący do przepasania alby.
- Stuła jest szczególnym znakiem kapłana. Jest znakiem władzy kapłańskiej.
- Ornat jest to wierzchnia ozdobna szata liturgiczna kapłana odprawiającego Mszę św.
- Biret jest to nakrycie głowy duchownych. Biret oraz jego kolor oznaczają funkcję jaką pełni duchowny.
Wyróżniamy birety koloru: czarnego, czerwonego i fioletowego.
- Mirta to nakrycia głowy biskupa, opata, oraz kardynała który uzyskał zgodę papieża.
- Piuska to mała, okrągła czapeczka, noszona przez biskupów katolickich na szczycie głowy.
3. Sprzęt liturgiczny
- Gong liturgiczny inaczej zwany jako gong mszalny używany podczas mszy świętej w czasie Przeistoczenia.
- Dzwonki - są wykorzystywane w trakcie mszy, w celu zwrócenia uwagi wiernych na najważniejsze momenty liturgii. Wykorzystuje się je podczas Przeistoczenia, Komunii Świętej, procesji eucharystycznych oraz wystawienia Najświętszego Sakramentu.
- Monstrancja - służy do umieszczania w niej konsekrowanej hostii, celem wystawiania na ołtarz podczas nabożeństw, adoracji, błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem oraz w czasie procesji.
- Kustodium - to metalowe naczynie liturgiczne w kształcie puszki, przeznaczone do przechowywania w tabernakulum konsekrowanej wielkiej hostii.
- Vasculum -naczynie liturgiczne z wodą, zazwyczaj stojące przy tabernakulum. Służy do obmywania palców przez szafarza po udzieleniu Komunii świętej, bądź umieszczenia w nim drobnych okruszków, bądź upadłej Hostii świętej, która rozpuszcza się w znajdującej się w nim wodzie.
- Lichtarz - potocznie zwany świecznikiem. Służy do stawiania na nich zarówno świec woskowych jak i naftowych/olejowych.
- Gasidełko - jak sama nazwa mówi, służy do gaszenia zapalonych świec.
- Kociołek - zawiera wodę która, służy do pokropienia wiernych lub przedmiotów.
- Kropidła - służą do pokropienia wodą święconą wiernych lub przedmiotów.
- Trybularz(kadzielnica) - służy do okadzania w czasie obrzędów liturgicznych.
- Łódka - służy do przechowywania kadzidła
- Bursa -to sztywna torebka, którą wykorzystuje się do przechowywania komunii świętej, gdy ksiądz udaje się do chorych.
- Naczynko na olej - przechowuje się w nim zarówno olej do chrztu, krzyżmo do bierzmowania lub olej do ostatniego namaszczenia chorych.
- Dzbanek lavabo - naczynie służące do przechowywania wody potrzebnej do sakrametu chrztu
- Pastorał - atrybut wyższych przełożonych Kościoła (biskupów, arcybiskupów itp.), długa, zdobiona laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu służąca do podpierania się.
Postawy podczas liturgii:
Chodzenie:
- nie "łazić" albo ociągać się
- nie biegać lub spieszyć się
- iść spokojnie i równym krokiem
Stanie:
- nie chwiać się
- nie stać krzywo, nie garbić się i nie opierać się (również o siebie)
- stać cicho i prosto
Siedzenie:
- nie garbić się
- ręce powinny spoczywać na kolanach lub nogach
Klęczenie:
- jeśli nie trzymasz nic w rękach wówczas złóż je
Skłon głowy:
- Skłaniam głowę, kiedy przynoszę coś kapłanowi lub przynoszę coś do ołtarza
Skłon ciała:
- Przy tym pokłonie zginam głęboko głowę i ramiona
Przyklękniecie:
- Przy tym pokłonie zginam głęboko głowę i ramiona
Złożenie rąk:
- Ręce powinny być zawsze złożone na wysokości piersi
- Ręce powinny być stale skierowane ku górze
Kiedy należy złożyć ręce?
- Gdy jako ministrant nie niesiesz żadnego przedmiotu.
Zakrystia
Jest to pomieszczenie znajdujące się w każdym kościele. Przechowuje się w niej naczynia, księgi i szaty liturgiczne, zaś kapłan, ministranci, lektorzy i inni usługujący, przygotowują się w niej do uczestnictwa w liturgii.
Jak powinienem się zachować w zakrystii?
Zakrystia należy do kościoła!
- rozmawiam w niej tylko cicho!
- zdejmuję czapkę!
- nie spożywam w niej nic (nie żuje także gumy!)
Punktualność ministranta
Na swój dyżur ministrancki, nie przychodź nigdy na ostatnią minutę!
Ponieważ:
- musisz założyć komżę
- być może będziesz musiał jeszcze coś przenieść do prezbiterium, czyli tej części kościoła, w której znajduje się ołtarz główny
- może trzeba będzie jeszcze coś omówić z księdzem
- ponadto ważne są jeszcze dwie minuty cichego skupienia i zastanowienia przed rozpoczęciem liturgii
Dlatego niezbędny jest pewien określony czas do przygotowania.
Niezwykle ważną regułą obowiązującą każdego bez wyjątku ministranta jest:
Przybyć 10 MINUT przed rozpoczęciem nabożeństwa i to jest punktualność ministranta!